De kers op de taart van modern waterbeheer

Bedrijven zijn continu bezig hun kostenstructuur te optimaliseren. Denk hierbij bijvoorbeeld aan administratieve kosten zoals huur, salarissen, personeel of juist aan distributiekosten.

We zijn ons er allemaal van bewust dat we zuinig met energie en water moeten omspringen. Toch gedragen we ons nog heel vaak alsof beide hulpbronnen oneindig beschikbaar zijn en ze nauwelijks iets kosten. Hoe komt dat? Wellicht omdat we heel lang – eigenlijk tot laat in de vorige eeuw – op deze manier naar energie en water hebben gekeken. Brandstof- en zoetwaterreserves leken onuitputtelijk en ons onbekommerde gebruik ervan was een gewoonte geworden. En daarvan is het moeilijk afkicken.

Ook in veel bedrijven – maar ook in tal van publieke of particuliere organisaties – is die ouderwetse, verspillende omgang met water en energie nog niet verdwenen. Integendeel, hun waterbeheer is er zelfs vaak nog stevig op gebaseerd. Dat zorgt voor een onnodig hoog water- en energieverbruik, en dus ook voor een gepeperde rekening. Maar omdat spilzucht nog te vaak een gewoonte is, wordt daar zelden van opgekeken. De hoge operationele kosten springen dus weinig in het oog en ontsnappen zo maar al te vaak aan besparingsoperaties.

Dat is te betreuren. Want terwijl beknibbelen op kosten zoals personeel of marketing de dienstverlening van een bedrijf in gevaar kan brengen, speelt dit risico niet bij de overschakeling van ouderwets, spilzuchtig beheer op modern watermanagement. Waarom zou je dat laaghangende fruit laten hangen? (Tekst loopt verder onder de foto's.)

Het traditionele waterbeheer hangt nauw samen met de gedateerde aanpak van ‘pappen en nathouden’. In plaats van onderliggende problemen te verhelpen wordt enkel aan symptoombestrijding gedaan. Helaas blijven de problemen onderhuids voortwoekeren en dreigen gebouwbeheerders zo zachte heelmeesters te worden die stinkende wonden veroorzaken.

Dit beheer is te herkennen aan disproportionele paardenmiddelen en onregelmatige, brute interventies, zoals aanpassingen aan de waterinstallatie, die hun die hun doel ver voorbijschieten en gebouwbeheerders vooral op kosten jagen – kosten die noodzakelijk lijken maar dat in feite niet zijn. De beheerders kopen er trouwens hooguit tijdelijk wat gemoedsrust mee. Daarnaast zijn de traditionele maatregelen ook nog eens arbeidsintensief en vergen ze extra autobewegingen. Kortom: de operationele kosten rijzen de pan uit.

Het ouderwetse watermanagement moet er dus uit, dat is wel duidelijk. Maar hoe leidt modern waterbeheer dan tot een significante kostenbesparing? Door korte metten te maken met het pappen en nathouden en dit te vervangen door een slimme, geïntegreerde aanpak waarin snel en fijnmazig wordt ingegrepen. Met maatoplossingen die zijn gebaseerd op innovatieve watertechnologieën en die zorgvuldig en op het juiste moment worden ingezet.

In een modern beheermodel wordt er onverlet ingegrepen als er problemen opduiken. Ook kleine euvels zoals afwijkende waterwaarden of verdachte monsters worden respectievelijk verholpen of opgevolgd met gepaste maatregelen – dat kan een eenmalige ingreep zoals een extra spoelbeurt zijn, maar evengoed een overschakeling van preventie (met bijvoorbeeld UV-licht of ultrafiltratie) naar bestrijding (met koper- en zilverionisatie). Daarnaast kan er in risicovolle omstandigheden of bij verontrustende signalen extra worden bemonsterd om potentiële problemen in de kiem te smoren – dus boven op de minimale halfjaarlijkse monstername die, althans voor prioritaire gebouwen en locaties, wettelijk verplicht is in Nederland (in België moeten bijvoorbeeld zorginstellingen één keer per jaar bemonsteren).

Holland Water heeft zich in Nederland al een aantal jaren ingespannen om er voor te zorgen dat, bij het toepassen van de HW Bifipro®, gebruik kan worden gemaakt van fiscale (aftrek) mogelijkheden. Sinds 1 januari 2021 zijn er nu voor zowel drink- als koelwater systemen mogelijkheden om van deze regelingen gebruik te maken. Dit betreft de Energie-investeringsaftrek (EIA), een fiscale regeling waarmee de overheid ondersteunt bij investeringen in energiebesparende bedrijfsmiddelen en duurzame energie, de Milieu-investeringsaftrek (MIA) en de Willekeurige afschrijving milieu-investeringen (VAMIL).